“ฉันเป็นเพียงใครคนหนึ่ง “
ฉันเป็นเพียงใครคนหนึ่ง
ไม่ดูซึ้งอะไรหนักหนา
เป็นแค่เพียงคนธรรมดา
ที่ไม่เคยมีค่าในสายตาเธอ
เธออาจมองฉันนั้นเป็นแค่เพื่อน
ที่แจเจือนแบ่งปันความหวังดี
เธอรู้ไหมความรู้สึกที่ฉันมี
มากกว่าความรู้สึกที่เธอมีว่า “เพื่อนกัน “
บางทีเราก็ต้องเลือกที่จะเป็น “เพื่อน” หรือเลือกที่จะเป็น “คนรัก”
“เธอให้รอ ฉันก็รอ อยู่ตรงนี้”
รอและรอ สิ่งที่ขอ รอวันนั้น
รู้ว่ามัน คงไม่มี เป็นจริงได้
รู้ว่ารัก ที่เธอให้ มันทำร้าย
ใจก็ง่าย รักแต่เธอ ไม่เปลี่ยนแปลง
………………………………
เธอให้รอ ฉันก็รอ อยู่ตรงนี้
อยู่ตรงที่ ไม่มีสิทธิ์ พิพากษา
ได้แค่รอ เธอหยิบยื่น ความรักมา
เหนื่อยหนักหนา กับวาจา คมคนลวง
ถ้ารู้ว่ารอแล้วมีความหวัง ก็รอต่อไป แต่ถ้ารู้ว่ารอแล้ว ไม่มีอะไรดีขึ้น อย่ารอเลยนะคะ เราจะแย่ทีหลัง
“กลับมาทำไม”
เจ็บนี้อาจต้องใช้เวลาอีกนาน
กับเรื่องราวทรมานอันขื่นขม
เจ็บครั้งนี้ต้องทั้งอดและทั้งทน
กับภาพเธอที่ต้องลืมให้พ้นจบสิ้นไป
เธอกลับมาให้ความหวังในครั้งใหม่
จนเสียใจและเจ็บไม่เคยหาย
ภาพที่เธอทำไปยังไม่คลาย
จนสุดท้ายก็รอบสองจบแบบเดิม
ไม่เคยจดเคยจำคอยซ้ำเติม
เจ็บยังเพิ่มในใจไม่หายไป
หยดน้ำตาสุดท้ายบอกหยุดใส่ใจ
อย่าไปเสียหัวใจให้เขาเลย
เพราะ ฉัน…รัก…เธอ
เพราะ…รู้ดีว่าไม่มีความสำคัญ
เพราะ…ว่าฉันมันไร้ค่าไม่เอาไหน
เพราะ…ฉันแย่เกินกว่าจะพูดไป
เพราะ…หัวใจมันห่างกันไกลแสนไกล
ฉัน…มันโง่ที่ยังทนอยู่แบบนี้
ฉัน…ไม่ดีพอจะรั้งเธอเอาไว้
ฉัน…ควรให้เธอนั้นเดินจากกันไป
ฉัน…จะทนได้หรือไม่ก็ช่างมัน
รัก…มากมายเกินกว่าเธอจะเข้าใจ
รัก…ข้างในความรู้สึกลึกลึกของฉัน
รัก…ที่สุดแม้ว่าเธอไม่รักกัน
รัก…ทุกวันทุกเวลาทุกนาที
เธอ…คือฟ้าที่คอยโอบกอดฉัน
เธอ…คือวันและเวลาที่แสนดี
เธอ…คือสีสันที่แต่งแต้มชีวิตนี้
และ…
เธอ…คือคนดีที่ฉันจะรักตลอดไป
“เธอจะโกรธฉันไหม ถ้าฉันไม่ได้รักเธอ”
เธอจะโกรธฉันไหม
หากว่าฉันรักเธอไม่ได้อย่างที่คิด
ให้ได้แค่ความเป็นเพื่อนสนิท
รู้จิตรู้ใจกัน
………………………………
แล้วเธอจะรู้บ้างไหม
ว่าฉันมีใครที่มั่นคงนานกว่า
ก่อนมีเธอมีเพียงเค้าคนนั้นในสายตา
และบัดนี้ก็ไม่กล้าที่จะเปลี่ยนใจ
“รักเธอคนเดียว”
รัก.….คือคำ นิยาม ความลึกซึ้ง
เธอ…..คือหนึ่ง ในคำ นิยามนั้น
คน….ที่เป็น เช่นแสง แห่งตะวัน
เดียว…..ดายพลัน เมื่อฉันไม่มีเธอ
…..
ความรักคืออะไร
มีนิยายมากมายบอกไม่หมด
แต่ฉันว่าความรักเหมือนเกมส์กด
พอถ่านหมด….ก็จบเกมส์
ฉันเป็นเพียงใครคนหนึ่ง
ไม่ดูซึ้งอะไรหนักหนา
เป็นแค่เพียงคนธรรมดา
ที่ไม่เคยมีค่าในสายตาเธอ
เธออาจมองฉันนั้นเป็นแค่เพื่อน
ที่แจเจือนแบ่งปันความหวังดี
เธอรู้ไหมความรู้สึกที่ฉันมี
มากกว่าความรู้สึกที่เธอมีว่า “เพื่อนกัน “
บางทีเราก็ต้องเลือกที่จะเป็น “เพื่อน” หรือเลือกที่จะเป็น “คนรัก”
“เธอให้รอ ฉันก็รอ อยู่ตรงนี้”
รอและรอ สิ่งที่ขอ รอวันนั้น
รู้ว่ามัน คงไม่มี เป็นจริงได้
รู้ว่ารัก ที่เธอให้ มันทำร้าย
ใจก็ง่าย รักแต่เธอ ไม่เปลี่ยนแปลง
………………………………
เธอให้รอ ฉันก็รอ อยู่ตรงนี้
อยู่ตรงที่ ไม่มีสิทธิ์ พิพากษา
ได้แค่รอ เธอหยิบยื่น ความรักมา
เหนื่อยหนักหนา กับวาจา คมคนลวง
ถ้ารู้ว่ารอแล้วมีความหวัง ก็รอต่อไป แต่ถ้ารู้ว่ารอแล้ว ไม่มีอะไรดีขึ้น อย่ารอเลยนะคะ เราจะแย่ทีหลัง
“กลับมาทำไม”
เจ็บนี้อาจต้องใช้เวลาอีกนาน
กับเรื่องราวทรมานอันขื่นขม
เจ็บครั้งนี้ต้องทั้งอดและทั้งทน
กับภาพเธอที่ต้องลืมให้พ้นจบสิ้นไป
เธอกลับมาให้ความหวังในครั้งใหม่
จนเสียใจและเจ็บไม่เคยหาย
ภาพที่เธอทำไปยังไม่คลาย
จนสุดท้ายก็รอบสองจบแบบเดิม
ไม่เคยจดเคยจำคอยซ้ำเติม
เจ็บยังเพิ่มในใจไม่หายไป
หยดน้ำตาสุดท้ายบอกหยุดใส่ใจ
อย่าไปเสียหัวใจให้เขาเลย
เพราะ ฉัน…รัก…เธอ
เพราะ…รู้ดีว่าไม่มีความสำคัญ
เพราะ…ว่าฉันมันไร้ค่าไม่เอาไหน
เพราะ…ฉันแย่เกินกว่าจะพูดไป
เพราะ…หัวใจมันห่างกันไกลแสนไกล
ฉัน…มันโง่ที่ยังทนอยู่แบบนี้
ฉัน…ไม่ดีพอจะรั้งเธอเอาไว้
ฉัน…ควรให้เธอนั้นเดินจากกันไป
ฉัน…จะทนได้หรือไม่ก็ช่างมัน
รัก…มากมายเกินกว่าเธอจะเข้าใจ
รัก…ข้างในความรู้สึกลึกลึกของฉัน
รัก…ที่สุดแม้ว่าเธอไม่รักกัน
รัก…ทุกวันทุกเวลาทุกนาที
เธอ…คือฟ้าที่คอยโอบกอดฉัน
เธอ…คือวันและเวลาที่แสนดี
เธอ…คือสีสันที่แต่งแต้มชีวิตนี้
และ…
เธอ…คือคนดีที่ฉันจะรักตลอดไป
“เธอจะโกรธฉันไหม ถ้าฉันไม่ได้รักเธอ”
เธอจะโกรธฉันไหม
หากว่าฉันรักเธอไม่ได้อย่างที่คิด
ให้ได้แค่ความเป็นเพื่อนสนิท
รู้จิตรู้ใจกัน
………………………………
แล้วเธอจะรู้บ้างไหม
ว่าฉันมีใครที่มั่นคงนานกว่า
ก่อนมีเธอมีเพียงเค้าคนนั้นในสายตา
และบัดนี้ก็ไม่กล้าที่จะเปลี่ยนใจ
“รักเธอคนเดียว”
รัก.….คือคำ นิยาม ความลึกซึ้ง
เธอ…..คือหนึ่ง ในคำ นิยามนั้น
คน….ที่เป็น เช่นแสง แห่งตะวัน
เดียว…..ดายพลัน เมื่อฉันไม่มีเธอ
…..
ความรักคืออะไร
มีนิยายมากมายบอกไม่หมด
แต่ฉันว่าความรักเหมือนเกมส์กด
พอถ่านหมด….ก็จบเกมส์